Friday, October 29, 2004

Malungkot ang Buhay Ko

Bakit sa pelikula, nung inukit 'to ni regine sa isang bench, nagka-love life sya? Ako, eto... feeling ko matatapos na ang love life kaya nasabi ko yan.

Haaayyy... sana parang pelikula ang buhay. Pero nde.

Shet.

Hirap maging aktres... lalo na yung manhid-ako-school-of-acting. Kahit hurt, dedma lng. Wag papahalata. You wouldn't want to upset anyone.

Pag ikaw na ang palpak, weird how everything blows out of proportion. Parang ikaw na bigla ang pinakamasamang elemento sa balat ng lupa. You deserve to be hated and be left alone.

Haaayyy buhay... araw-araw pasakit. Mahirap mabuhay, just to be ourselves. You want to break free... you feel restrained. But if you ever do... pagsisisihan mo -- sigurado yan.

Pag may nakaabot pa sa part nito ng sinusulat ko, pakipost ng address mo sa bahay at ipadadala ko na lng ang tropeo mo sa pagiging labis na matyagang magbasa ng hinanakit ng iba.

Wala nang kapupuntahan to... Hhhmmm? Parang love life ko?

Scary naman yon...

Pano nga kaya kung bigla na lang kmeng matapos? Kaya ko kaya?

Sana... Sana...

3 comments:

hlF said...

aw c'mon, you can weather anything dear. i know you can.

Unknown said...

Tagal na pala nito sana ok at may pamilya kana now...

Unknown said...

Wala gusto ko lang ilabas yung nararamdaman ko. Tinype ko sa google "malungkot ang buhay ko" at nakita ko to. Wala akong masabihan wala akong malabasan ng nararamdaman ko. Sana makatulong itong ginagawa ko. Ang hirap magisa, malungkot, matamlay. Sa araw araw na nangyayari mas lalo kong narerealized ang mga maling nagawa ko. Malungkot ako. Magisa....